Bleekgele droogbloem

Eigenlijk is dit een reactie op een vorige publicist. Ik woon en werk in een zogenaamde vinexwijk. Ook hier zijn veel half-leegstaande bedrijfsgebouwen. Bij een van die gebouwen staat ons Postnldepot om de post voor deze wijk op te slaan. Als postbode zie ik dus veel stadsplanten. Laat nou naast dit depot de Bleekgele droogbloem (Gnaphalium luteoalbum) bloeien. Wel ongeveer 30 exemplaren. Volgens de vele beschrijvingen is dit plantje een echte pionierssoort die ook nog eens op natte en kalkrijke bodem groeit. Niks van dat dus. Joke de Ridder schreef dit in september 2017 ook al op deze site.

Wat eigenlijk jammer is dat veel mensen de Bleekgele droogbloem niet zien. Vaak zien ze alleen een “uitgebloeide” bloem. En omdat deze op een bedrijventerrein staat moet hij zo snel mogelijk weg om toekomstige bezoekers een opgeruimde frisse blik te geven. Jammer want oh, oh wat is hij mooi van dichtbij. En wat een mooie bladeren met lange haren heeft dit plantje. Eigenlijk gewoon laten staan. Want als je de schoonheid van die details ziet ben je pas echt goed bezig als ondernemer.

Het mooie harige blad

Uiteraard heb ik ook gekeken naar de namen. De naam Bleekgele droogbloem behoeft natuurlijk geen uitleg. De wetenschappelijke naam Gnaphalium is des te bijzonderder. Zo vaak komt de lettercombinatie GN niet voor. “Gnaphalium” is afgeleid van het Oudgriekse γνάφαλον, Gnaphalon, dat “wolstreng” betekent. Dit verwijst naar het harige karakter van de plant o.a. de stengelbladeren. “Luteo”komt van het Latijnse luteum. Dit betekent “geel”. Album is ook Latijn en betekent “wit”. Dus een witviltige plant met gele “bloemen”. De Engels naam is Jersey Cudweed. Hiervoor heb ik nog geen verklaring. Wie het weet mag het zeggen.