Nederland is weer in de ban van de wolf als ik op straat een plantje tegenkom die ik vanuit mijn ooghoek direct classificeer als Gewoon varkensgras (Polygonum aviculare). Kan goed natuurlijk, want dat is zo ongeveer de meest voorkomende plant van Nederland. Iets doet mij toch even goed kijken, iets klopt er namelijk niet. Veel te rood van een afstandje en de donkere vlekken op de bladen. Stukje van de plant afgetrokken en dan valt gelijk een druppeltje melk op. Aha, een Wolfsmelk (Euphorbia), deze had ik in Deventer niet eerder gezien. Op deze blog is de soort regelmatig genoemd als een van de soorten tussen de voegen van straten, bijvoorbeeld in plantjes die gemakkelijk over het hoofd worden gezien. Wat wel vaker gebeurd is dat soorten vanuit het Zuiden/Westen of een combinatie van beiden migreren naar de overige delen van Nederland. Kransmuur bijvoorbeeld kende ik al uit Utrecht voordat deze acht jaar later in Deventer voor het eerst werd gevonden. Voor Straatwolfsmelk (Euphorbia maculata)  geldt hetzelfde, voor 2000 maar op een aantal plekken in Nederland, daarna vanuit het Zuidwesten naar het Noorden. Dat is aardig te visualiseren met de datum ‘slider’ op verspreidingsatlas.

Het beste kenmerk ten opzichte van andere liggende wolfsmelken is de behaarde vrucht,

 

gecombineerd met het gevlekte blad en de wat rode habitus. Of beter grijzige habitus zoals op de foto is te zien met het paaltje.

Diverse zoektochten en enkele honderden Gewone varkensgrassen verder blijkt er tot nog toe maar 1 plekje in Deventer te zijn.  Verder kijken, vooral ook naar die andere Euphorbia’s die te verwachten zijn.