Friet en muurvaren

Geplaatst op door

Ik mag dan wel bekend staan als natuurliefhebber, ik blijf een stadsbewoner. En stadbewoners hebben ongezonde gewoontes. Zoals alsmaar druk met zichzelf en hun werk bezig zijn, en af en toe bij de snackbar een frietje halen. Voor het gemak. Zo ook vorige week, een wandelingetje van zes minuutjes van mijn huis naar de Balijelaan, een grijze racebaan zonder kraak of smaak. Afgezien van het lichtpuntje dan: de Snackbar Balije Big Snack met hun aardige Chinese uitbaters.

Na mijn friet met en een Mexicano besteld te hebben, liep ik naar buiten om mijn kleren niet deelgenoot te hoeven laten zijn van de vette dampen die de wasemkappen onvoldoende wegfilteren. Doelloos op straat staand, viel mijn oog op de goedkope gevelreclame, en toen iets hoger op het raam van de bovenburen, en toen nog maar iets hoger. Daar, op 5 meter hoog, was de beloning: een enorme bos muurvarens, Asplenium ruta-muraria.

Snackbar Big Snack Balije en interessante alternatieven in de omgeving in Utrecht

Muurvaren staat bekend als algemene soort, maar ik vind hem toch altijd weer bijzonder als ik hem aantref. Opvallend als de tongvaren is hij niet, en zelfs de steenbreekvaren, toch ongeveer even groot, steelt eerder de show. Maar de muurvaren is wel een van de weinige varens die je  ook op droge op het zuiden gerichte muren aantreft. Mijn eerste bewuste waarneming van een muurvaren was in een spleet van een betonnen waterkering van een inmiddels opgedoekt militair terrein bij de Europalaan. Ik dacht dat ik de ontdekking van de eeuw gedaan had. Dat bleek mee te vallen. En op oudere tuinmuurtjes in de buitenwijken moet je gewoon je ogen openhouden, daar is hij een graag geziene gast. Muurvaren, mijn bescheiden, betrouwbare vriend.

Muurvaren naast de vlaggenhouder, op fotografenvriendelijke hoogte van 2,50 meter.

PS

Van mijn kinderen begrijp ik dat een bezoek aan een snackbar sneu is. Niet omdat de jeugd van tegenwoordig opeens voor gezond gaat. Maar je laat je frietje tegenwoordig comfortabel thuis bezorgen met een electrische scooter of een slechtbetaalde fietser met een vierkante rugzak. Floristen aller steden: blijf uw gang naar afhaalchinezen, pizzeria’s en snackbars gewoon maken. Of begin ermee. Kijk daarbij dan wel even om u heen, een bijzonder ontdekking ligt immers op de loer.

Over Wessel Meijer

Het gebeurde op Terschelling zo'n 15 jaar geleden. In een onbewaakt moment kocht ik ondanks zijn onaantrekkelijke titel de veldgids "Wat bloeit daar?". Speuren naar soorten, determineren, vastleggen. Ik was detective geworden, van het speciale soort. Toen ik twee jaar later een stadplantenexcursie van de KNNV in Utrecht onder de bezielende leiding van Wim Vuik volgde, was ik echt verkocht. Een schat aan schoonheid, diversiteit en nauur lit letterlijk aan je voeten. Als je maar goed kijkt. Ik volgde een detereminatiecusus voor gevorderden, richte bij gebrek de plantenwerkgroep in Utrecht op, werd lid van Floron, inventariseerde en organiseerde en gaf zelf ook floracursussen. En geen vakantie was meer als voorheen. In het dagelijks leven doe ik overigens iets geheel anders, maar dat doet er hier even niet toe. Behalve dan dat ik veel moet reizen, en dan stieken mijn loupe en flora bij mijn vergaderpapieren bagage prop. Voor het geval dat.